මාගේ මිතුරන් සමහරකට අර්ධ සුවයක් ලැබී තිබේ. නමුත් එම රෝගවල වේදනාකාරී අංශ වල බලපෑමෙන් ඔවුන් තවමත් දුක් විඳිති. තවත් මිතුරන් අබ්බැහිවීමකින් නිදහස් වී ඇත. නමුත් තවමත් ඔවුන්ට පරීක්ෂාව ඇත. එසේම හීනමාන හැඟීම් තුළ ඔවුහු අරගල කරති. දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ව එක්වර සම්පූර්ණයෙන් සුව නොකරන්නේ ඇයි දැයි මම කල්පනා කරමි.
මාර්ක් 8:22-26 දක්වා අන්ධ මිනිසෙකු යේසුස්වහන්සේ සුව කරන බව අපි දකිමු. යේසුස්වහන්සේ ඔහුව ගමින් පිටතට ගෙන ගිය සේක. ඉන්පසු ඔහුගේ ඇස්වලට කෙල ගසා උන්වහන්සේගේ අත් ඔහුගේ ඇස් පිට තැබූ සේක. එවිට මිනිසුන් ගස් වගේ ඇවිදිනවා පෙනේ යයි ඔහු කීවේය. යේසුස් වහන්සේ නැවතත් ඔහුගේ ඇස්වලට අත තැබූ සේක. එවිට ඔහුට සෑම දෙයක්ම පැහැදිළිව පෙනුණේය.
යේසුස්වහන්සේගේ වචන සහ ක්‍රියාකාරකම් සෙනගත් උන්වහන්සේගේ අනුගාමිකයෝත් මවිත කළෝය (මතෙව් 7:28; ලූක් 8:10, 11:14). සමහරු උන්වහන්සේගෙන් ඉවත්ව යාමටද ඒවා ඉවහල් විය (යොහන් 6:60-66). මෙම අංශ දෙකේ හාස්කමද අනිවාර්යයෙන්ම වියවුලක් ඇති කරන්න ඇති. ඇයි උන්වහන්සේ මෙම මනුෂ්‍යයා එකවර සුව නොකළේ?
ඇයි කියා අපි නොදනිමු. නමුත් යේසුස්වහන්සේ ඒ අවස්ථාවේදී ඒ මිනිසාට සහ උන්වහන්සේගේ ගෝලයන්ට අවශ්‍ය දේ දැන සිටි සේක. අප උන්වහන්සේ වෙතට සමීප කර ගැනීමට අද දින අපට අවශ්‍ය දෙය උන්වහන්සේ දන්නා සේක. අපට සෑම විටම එය තේරෙන්නේ නැත. නමුත් සෑම විට අප ජීවිත වලද අපගේ ප්‍රියයන්ගේ ජීවිත වලට උන්වහන්සේ ක්‍රියා කරන බව අපට විශ්වාස කළ හැකිය. උන්වහන්සේ අනුගමණය කිරීමට අවශ්‍ය පැහැදිළිකම, ශක්තිය සහ ධෛර්යය උන්වහන්සේ අපට දෙන සේක.
දයාබර දෙවිඳුනි, ඔබ වහන්සේ අපව ඉතා හොඳින් දන්නා බැවිනුත්, අපට වඩාත්ම අවශ්‍ය දේ සපයන බැවිනුත් ස්තූති වන්ත වෙමි. අපට ඔබ වහන්සේ දැක බලාගත හැකි දෑසක් සහ ඔබ වහන්සේගේ වචනය තේරුම් ගත හැකි හදවතක්ද දුන මැනව.
අපගේ ඇස් විවෘත කරන්න දෙවිඳුනි. යේසුස්වහන්සේ දැකීමට අපට අවශ්‍යයි.
දෙවියන්වහන්සේට සියලු ආකාරයේ රෝග සුව කළ හැකි වුවද සෑම විටම එසේ කිරීම උන්වහන්සේගේ සැලැස්ම නොවේ. අපෝස්තුළුවූ පාවුල් තුමාට බොහෝ දෙනෙකු සුව කිරීමට දෙවියන්වහන්සේ බලය දුන්නද (ක්‍රියා 214:8-10; 19:12) ඔහු තිමෝතිට ලියන්නේ ත්‍රොපිමස් ලෙඩවූ බැවින් මිලේතසෙහි නවත්වා ආවෙමි (2 තිමෝති 4:20) කියාය. එමෙන්ම පාවුල් තිමෝතිට උපදෙස් දෙන්නේ ඔහුගේ ආමාශය උදෙසාද නොයෙක්විට පැමිණෙන දුර්වලකම් නිසාද ඖෂධයක් ලෙස මුද්‍රිකපානය ටිකක් භාවිතාකරන්න (1 තිමෝති 5:23) කියාය. මෙම අවස්තාවේදී දිව්‍ය සුවය වෙනුවට ඖෂධ ලබාගැනීමට නිර්දේශ කර ඇත. දෙවන කොරින්ති පොතේ පාවුල් තුමා "උලක් මාගේ මාංසයෙහි මට දෙනලද්දේය" (12:7) යි පැවසීම බොහෝ බයිබල් විශාරදයන් පිලිගන්නේ යම් ආකාරයක ශාරීරික දුර්වල තාවයක් ලෙසය. විශේෂිත දෙයනම් පාවුල් තුමා කිහිපවරක්ම සුවය උදෙසා යාච්ඤා කළද දෙවියන්වහන්සේ එය ඉවත් නොකිරීමය. දෙවියන්වහන්සේගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ "මාගේ කරුණාව නුඹට සෑහේය. මක්නිසාද දුර්වලකමේදී මාගේ බලය සම්පූර්ණවෙන්නේය" යනුවෙනි.
සම්පූර්ණ සුවය දීමටත්, යම් ප්‍රමාණයකට සුවය දීමටත්, සුවය දීම වැලැක්වීමටත් දෙවියන්වහන්සේට විශේෂිතවූ හේතුවක් ඇත. දෙවියන්වහන්සේගේ කරුණාව ඔබට සෑහේ යැයි ඔබ සිතිය යුතු අවස්ථා මොනවාද?
- ඩෙනිස් ෆිෂර්
