1865 දී ෆෝර්ඩ් රඟහල තුළ ඒබ්‍රහම් ලින්කන් හට වෙඩි තැබූ කළ ඔහුගේ සාක්කු තුළ පහත සඳහන් දෑ තිබුණි. ඒ උපැස් යුවළක්, කණ්නාඩි පිස දමනයක්, කුඩා පිහියක්, ඔරලෝසු කවරයක්, ලේන්සුවක්, ඒකාබද්ධ රාජ්‍යයේ ඩොලර් පහක් සහිත සම් පසුම්බියක් සහ ඔහු ගැන හා ඔහුගේ ප්‍රතිපත්ති පැසසුවාවූ ප්‍රවෘත්ති පත්‍ර කැබලි අටක් ය.

ඒකාබද්ධ රාජ්‍යයේ මුදල් ජනාධිපතිගේ සාක්කුවේ තිබුණේ ඇයි කියා මම කල්පනා කළෙමි. නමුත් දීප්තිමත් ප්‍රවෘත්ති ගැන මට සැකයක් නැත. සැමටම දිරිය අවශ්‍ය වේ. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ නායකයෙකු වන ඒබ්‍රහම් ලින්කන්ට පවා! එම දිනයට පෙර දිනයේ සිටි ඔහුව ඔබට මවා ගත හැකිද? සමහර විට එම ප්‍රවෘත්ති ඔහු ඔහුගේ භාර්යාවට කියවන්න ඇති.

ධෛර්යය අවශ්‍ය වන්නේ කාට කියා ඔබ සිතන්නේද? සෑම කෙනෙකුටමය! ඔබ අවට බලන්න. ඔබගේ දෑසට යොමුවන කිසිවෙකු පෙන්වන තරම් ස්ථිරතාවයක සිටින්නේ නැත. අපි සියල්ලෝම විශාල පරාජයක් මෙනි. අප ගැන සැක කිරීමට ආරම්භ වීමට අවශ්‍ය එක නපුරු දිනයක් හෝ සිත රිදෙන වචනයක් පමණී.

අප සෑම කෙනාම “තම තමාගේ අසල්වාසියාගේ වැඩිදියුණුව පිණිස යහපත සඳහා ඔහු සතුටු” කරමු නම් (රෝම 15:2) කුමක් වේද? “ප්‍රිය වචන” (හිතෝපදේශ 16:24) “ප්‍රිය වචන මීවදයක් මෙන් ආත්මයට මිහිරිය, ඇටවලට සැපදායකය”. දයාවන්ත වචන කථා කරයි නම් එසේ තීරණය කරන්නේ නම් කෙතරම් යහපත්ද? එවිට සියල්ලන්ගේ සාක්කුවල (හෝ දුරකථනවල) සටහන් තිබෙනු ඇත. අපි තව තවත් තමන්ව ප්‍රසන්න කර නොගත් අන් අය වෙනුවෙන් ජීවත් වූ යේසුස්වහන්සේ මෙන් වනු ඇත.