1972 අධ්‍යයනයක් “මාෂ්මෙලෝ පරීක්ෂණය” ලෙස හඳුන්වනු ලැබුවේ දරුවන්ගේ ආශාවන් තෘප්තිමත් කිරීම ප්‍රමාද කිරීමට ඇති හැකියාව මැන බැලීම සඳහා ය. ළමයින්ට රස විඳීමට මාෂ්මෙලෝ එක බැගින් පිරිනමන ලදී. නමුත් විනාඩි දහයක් එය අනුභව කිරීමෙන් වැළකී සිටිය හැකි නම්, ඔවුන්ට දෙවන මාෂ්මෙලෝවක් ලබා දෙන බව දන්වන ලදී. ළමයින්ගෙන් තුනෙන් එකක් පමණ විශාල ත්‍යාගය සඳහා රැඳී සිටියහ. තවත් තුනෙන් එකක් තත්පර තිහක් ඇතුළත එය සම්පූර්ණයෙන්ම කෑවෝය!
අනාගතයේදී බලා සිටීමෙන් අපට වඩාත් ප්‍රයෝජනවත් වන බව අප දැන සිටියත්, අප කැමති දෙයක් පිරිනැමූ විට ආත්ම දමනය පෙන්වීමට අපට අරගල කළ හැකිය. එහෙත් ආත්ම දමනය (2 පේතෘස් 1:5-6) ඇතුළු බොහෝ වැදගත් ගුණධර්ම “අපගේ ඇදහිල්ලට එකතු කරන” ලෙස පේත්‍රැස් අපෙන් ඉල්ලා සිටියේය. යේසුස්වහන්සේ කෙරෙහි ඇදහිල්ල තබා ගත් පේත්‍රැස්, එම ඇදහිල්ලට සාක්ෂි වශයෙන් යහපත්කම, දැනුම, ආත්ම දමනය, නොපසුබට උත්සාහය, දේව භක්තිය, සෙනෙහස සහ ප්‍රේමය “වැඩි ප්‍රමාණයකින්” වර්ධනය කර ගැනීමට එතුමාගේ පාඨකයන්ව සහ අපව දිරිමත් කළේය (5-8 පද).
මෙම ගුණධර්ම වලින් අපට දෙවියන්වහන්සේගේ අනුග්‍රහය හෝ ස්වර්ගයේ අපගේ ස්ථානය සුරක්ෂිත නොවන නමුත්, ඒවා අපට මෙන්ම අප සමඟ කටයුතු කරන සියලු දෙනාටම පෙන්නුම් කරන්නේ දෙවියන්වහන්සේ එසේ කිරීමට ප්‍රඥාව සහ ශක්තිය ලබා දෙන බැවින් අපගේ ආත්ම දමනය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අවශ්‍යතාවයය. තවද, සියල්ලටම වඩා හොඳම දෙය නම්, ශුද්ධාත්මයාණන්ගේ බලය තුළින් උන්වහන්සේව සතුටු කරන, “දේවභක්තික ජීවිතයක් ගත කිරීමට අවශ්‍ය සියල්ල අපට ලබා දී” තිබීමය (3 පදය).
